Onlangs zag ik op parking van de sporthal te Evergem een heleboel mensen Tai Chi uitoefenen onder begeleiding van een Oosterse lesgever. Een vijftiental mensen die dezelfde trage bewegingen uitvoerden, dit oogde imposant. Ik werd er zelf rustig van :-)
Een paar dagen later zag ik op 'Man bijt Hond' een reportage over dit fenomeen. Naar aan leiding van de 'Wereld-Tai-Chi-dag' interviewden zij enkele mensen die hierin bedreven zijn. Zij vertelden dat het in Oosterse landen de gewoonte is om tijdens de middag een kwartier tot een half uurtje Tai Chi uit te oefenen. Zij doen dit zowel alleen als in groep. En dit met de bedoeling zich te ontspannen en innerlijke rust te vinden. Zich goed ontspannen tijdens de middagpauze zou dan weer leiden tot betere prestaties in de namiddag.
Volgens de geïnterviewden is Tai Chi ook in België een trend aan het worden. Zij voorspellen dat binnenkort geen kat meer zal om kijken, als een zakenman tijdens zijn middagpauze in het park, enkele Tai-Chi-bewegingen uit zijn mouw schudt.
Wat denken jullie hiervan?
Denk je dat wij Belgen klaar zijn voor deze trend?
Zie je dit heel binnenkort al een trend worden?
woensdag 30 april 2008
dinsdag 22 april 2008
La renaissance de Liège
Standard kampioen! Leuk voor de voetballerliefhebbers in het Luikse denk je dan. Maar deze titel kan wel eens de opmars van de Luikse economie betekenen.
Het stadion van Standard ligt knal in het centrum van de Luikse staalindustrie, of wat daar nog van overschiet. In een grijze omgeving van vervallen fabrieken en eenzaam rokende torens zorgt het rode stadion van Standard de Liège voor enige verstrooiing. De hoop van de Luikenaar is dan ook gesteld op voetbalclub Standard de Liège. Het gaat zelf zo ver dat de productie op maandag een stuk minder is als Standard verliest in het weekend. Dit toont aan hoe erg voetbal leeft in deze industriestad, maar ook hoe het voetbal een oplossing kan bieden.
De landstitel van voetbalclub Standard Luik en het daarbij horende ticket voor de Champions League kan en moet de industriestad uit het slop halen. Iedereen moet mee profiteren van deze unieke kans waar heel Luik al 25 jaar vol frustratie op zit te wachten. Luik moet terug economisch en toeristisch interessant worden. Op zaterdag en zondag moet men op Saint-Lambert (het stadsplein van Luik) terug over de koppen kunnen lopen.
Een confronterende dialoog:
André (76) en Matthieu (81), 2 ex-arbeiders van een cockerill-fabriek te Luik. Beiden zijn geen fanatieke supporters maar zeggen het volgende over Standard de Liège:
André: “Het goede is: als Standard speelt komen ze hier de straat vegen. Het slechte: in de zomer wordt er niet gevoetbald. Dan is het hier nog smeriger dan anders. Ik vraag me af wat er gebeurt als de club over enkele jaren een nieuw stadion opent, ergens anders in Luik.”
Matthieu: “Dan komt hier misschien een winkelcentrum. En dan kan jouw vrouw daar wc-madam gaan spelen.”
André: “Dat zien we dan wel weer: nu ga ik koffie drinken”
Als de stad Luik het product Standard de Liége goed managet, dan ben ik er van overtuigd dat heel Luik daar de vruchten van zal plukken en langzaam uit het slop kan komen.
Het stadion van Standard ligt knal in het centrum van de Luikse staalindustrie, of wat daar nog van overschiet. In een grijze omgeving van vervallen fabrieken en eenzaam rokende torens zorgt het rode stadion van Standard de Liège voor enige verstrooiing. De hoop van de Luikenaar is dan ook gesteld op voetbalclub Standard de Liège. Het gaat zelf zo ver dat de productie op maandag een stuk minder is als Standard verliest in het weekend. Dit toont aan hoe erg voetbal leeft in deze industriestad, maar ook hoe het voetbal een oplossing kan bieden.
De landstitel van voetbalclub Standard Luik en het daarbij horende ticket voor de Champions League kan en moet de industriestad uit het slop halen. Iedereen moet mee profiteren van deze unieke kans waar heel Luik al 25 jaar vol frustratie op zit te wachten. Luik moet terug economisch en toeristisch interessant worden. Op zaterdag en zondag moet men op Saint-Lambert (het stadsplein van Luik) terug over de koppen kunnen lopen.
Een confronterende dialoog:
André (76) en Matthieu (81), 2 ex-arbeiders van een cockerill-fabriek te Luik. Beiden zijn geen fanatieke supporters maar zeggen het volgende over Standard de Liège:
André: “Het goede is: als Standard speelt komen ze hier de straat vegen. Het slechte: in de zomer wordt er niet gevoetbald. Dan is het hier nog smeriger dan anders. Ik vraag me af wat er gebeurt als de club over enkele jaren een nieuw stadion opent, ergens anders in Luik.”
Matthieu: “Dan komt hier misschien een winkelcentrum. En dan kan jouw vrouw daar wc-madam gaan spelen.”
André: “Dat zien we dan wel weer: nu ga ik koffie drinken”
Als de stad Luik het product Standard de Liége goed managet, dan ben ik er van overtuigd dat heel Luik daar de vruchten van zal plukken en langzaam uit het slop kan komen.
Bent u overtuigd dat het voetbal een stad uit het slop kan halen? Of vindt u dit iets simplistisch voorgesteld? Waar zitten de gevaren, de pijnpunten? Reageer naar believen!
Abonneren op:
Reacties (Atom)